''Ο Ιάσων Φωκιάδης, οικονομικός παράγων με μεγάλη ισχύ, συνοδευμένος από τη σύζυγό του Ζωή, βρίσκονται καθ’ οδόν προς την έπαυλη του Υπουργού, για να παραβρεθούν σε μία δεξίωση.
Φθάνουν με την καθυστέρηση που επιτρέπει η αναγνώριση της οικονομικής ενίσχυσης και συνδρομής στην πολιτική ανέλιξη του Υπουργού και στα διαπλεκόμενα επιχειρησιακά συμφέροντα και οφέλη των μερών.
“Η Ζωή τυλίχθηκε στη γούνα της κι έπιασε τον άντρα της αγκαζέ, έτοιμη να ανέβει τις σκάλες. Έκανε τόσο κρύο εκείνο το βράδυ, όμως αυτό ήταν το τελευταίο που την ένοιαζε. Λίγα μέτρα απέμεναν ως την είσοδο της βίλας. Βούλιαξαν οι γόβες της πάνω στον κλασικό κόκκινο διάδρομο. Βούλιαξε όμως και η καρδιά της, όταν, μπαίνοντας στην αίθουσα….
Ήταν … εκείνη! Η κόρη του Ιάσονα από τον πρώτο του γάμο. Τους είχε προλάβει. Είχε έρθει πριν από αυτούς.
«Δεν μου είπες πως θα ήταν και η κόρη σου απόψε!» Είπε σιγανά στον άντρα της, προσπαθώντας να κρύψει τον εκνευρισμό της.
«Μικρό το κακό. Άρχισε να τη συνηθίζεις, Ζωίτσα! Χαμογέλα!» της απάντησε εκείνος.
Πόσο την αηδίαζαν όλα αυτά! Όμως έπρεπε να παίξει τον ρόλο της σωστά. Έστω και ψεύτικα, έπρεπε να υποδυθεί απόψε την καλή μητριά….” (σελ.11-12).
Από τις αρχικές σελίδες γνωρίζουμε κάποιους από τους ήρωες του μυθιστορήματος. Κατά τη διάρκεια της δεξίωσης, συμβαίνει το πρώτο από τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν, η εξαφάνιση του Ιάσονα. Είναι όμως εξαφάνιση;''
No comments:
Post a Comment