''Η κοινωνία και ο πολιτικός κόσμος που είδαν το φως μετά τις 23 Ιουλίου 1974 κατάλαβαν ενστικτωδώς τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να υπερασπιστούν καλύτερα τον εαυτό τους. Η άλογη βία και η τυφλή τρομοκρατία των τριάντα τόσων προηγούμενων χρόνων σφυρηλάτησαν σιδηρά αντανακλαστικά αυτοπροστασίας. Το συγκρουσιακό μένος και η ακραία φανατική αδιαλλαξία σταδιακά υποχώρησαν. Και τη θέση τους πήρε μια πλατιά πολιτική συναίνεσης γύρω απ' τις αρχές που έμελλε να κυριαρχήσουν και να κυβερνήσουν. Μπήκαμε έτσι στην πολύ μακρά περίοδο της «ειδυλλιακής» δημοκρατίας που γνωρίσαμε. Μιας δημοκρατίας ευέλικτης, ευπροσάρμοστης, ευρύχωρης και ίσως ίσως υπέρ το δέον ευλύγιστης· κι όχι μάλλον τόσο ευσυνείδητης. Αποτέλεσμα: Με το πέρασμα των χρόνων και καθώς οι οδυνηρές μνήμες των παλαιών δεινών άρχισαν φυσιολογικώς να ξεθωριάζουν, βαθμηδόν, ανεπαισθήτως, ξαφνικά βρεθήκαμε ξανά μέσα σε μια ανταγωνιστική δίνη. Κι επιπόλαια επιτρέψαμε να ξανασυγκροτηθούν πολυπληθείς μεταστατικά επιθετικές εστίες βίας. Γιατί μέσα στα τριάντα πέντε χρόνια ευμάρειας και αναπαυτικών κανόνων, απωλέσθη η κοινή μνήμη της συλλογικής οδύνης..''
No comments:
Post a Comment