ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΦΟΥΡΝΑ του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΑΜΕΛΛΟΥ

''Μπήκε - δεν μπήκε ακόμα ο χειμώνας και είμαστε στην αναμονή της “δόσης”. Να ανάψουμε ή να μην ανάψουμε, που λένε. Αντίδοτο στην κρίση - εκτός από την συλλογικοποίηση και την αυτοοργάνωση -  είναι η επικοινωνία με τη μάνα γη, η επαφή με τη φύση.

Η γη της Ευρυτανίας - η πατρίδα -  με τα ιδιαίτερά της χαρακτηριστικά, είναι ιδανική να ξεκουράσει, να εμπνεύσει, να ηρεμήσει τον καθένα. Την προτελευταία Κυριακή του Νοέμβρη βρεθήκαμε, η άγνωστη, «εν πολλοίς», παρέα των τριάντα πεζοπόρων, να πεζοπορούμε, μέσα στην ομίχλη, στο ελατόδασος του Φουρνά, με τις φτέρες και τα μανιτάρια, τα πλατάνια, τις βελανιδιές, τις αγριοκαστανιές, τις αγριοκερασιές, τις ξινομηλιές και τα σφεντάμια, σε ένα υψόμετρο 1250 μέτρων. Δεν είναι μεγάλη απαίτηση, μεθυσμένοι από τα χρώματα της φύσης, να διώξουμε  από το μυαλό, μακριά, αυτό το «ξεφτισμένο τσίρκο», που συμβαίνει γύρω μας.

Η φύση εξακολουθεί να παίζει το αιώνιο παιχνίδι της μεταφράζοντας τη δική της «κρίση» σε χρώματα. Μια «κρίση» - η «κρίση της χλωροφύλλης» - όμορφη και αποδοτική. Εδώ η κρίση δεν σημαίνει μιζέρια και εσωστρέφεια, δεν σημαίνει κατάθλιψη και απαισιοδοξία, αλλά χρώματα και ζωή, αλλαγές και χαμόγελα, γήινες διαδρομές και αξίες. Ανασυγκροτείται η φύση, παίρνει τη «δόση» της από τους απλόχερους «χορηγούς» της και μας διδάσκει συμπεριφορά..''

Διαβάστε περισσότερα..

Δείτε τις φωτο..