Ω, τι ωραία.
Δες, δεν υπάρχει
χώρος
Ανάμεσα σε γη και ουρανό.
Κάθε συλλαβή που πρόφερες
Στεκόταν μες το φως.
Δεν είδες ακόμα
Τα δάση
Που δημιούργησες.
Μύλοι γεμάτοι δύναμη
Πηγαίνουν να φτυαρίσουν στους ανέμους
Εστίες στέκονται
Βουβές σαν τους αγρούς
Τους σιωπηλούς κυματισμούς τους
Δεν τους βλέπουν.
Όλα αυλακώνουνε τον ουρανό
Κατά πως θέλουν.
Ψίθυροι φτερών
Σκιές στην ερείκη
Σε αρχαία δέντρα
Ο άνεμος δίνει νιότη.
Ο άνεμος δίνει απαλά φτερά
Να ντύσει το πουλί
Ωριμάζει ο καρπός
Για το συμπόσιο
Ένα πράγμα είναι και πέτρα
Έχει και πλάτος
Στρογγυλεύει και μένει
Πρόθυμο για τη λέξη σου
Στην αιωνιότητα
Μετάφραση: Ιωάννα Αβραμίδου
No comments:
Post a Comment