''Πρωταγωνίστρια είναι η πόλη. Φρουροί, φυλάκια, δυνάμεις κατοχής, συρματοπλέγματα, περίπολοι, συμμαχικοί στρατοί – τεκμήρια ενός Ψυχρού Πολέμου, που, σαράντα χρόνια μετά τον Πόλεμο, δεν λέει να λήξει. Μια πόλη–μύθος. Πόλη των κατασκόπων και των καλλιτεχνών, πόλη της παρακμής και των μεταναστών, πόλη της νοσταλγίας και των ευκαιριών, πόλη που κάτω από τη σκιά του Τείχους απλώνεται διχασμένη γύρω από τις όχθες του ποταμού Σπρέε. Μπαουχάουζ, ερειπωμένα κτίρια και βιομηχανικές εγκαταστάσεις· εστιατόρια, πρωτοποριακές γκαλερί και καμπαρέ· ηθοποιοί, σκηνοθέτες και μουσικοί· τραγούδια, εκκεντρικότητες, γέλια και χοροί. Αυτό είναι το Βερολίνο της δεκαετίας του ’80 του Πέτρου Αυλίδη (γενν. 1955) στο τρίτο βιβλίο του «Σοφέρ» (Γαβριηλίδης, σελ. 251). Ενα μυθιστόρημα στο οποίο μαζί με την πόλη πρωταγωνιστεί και η ηρωική νεότητα. Τα πρώτα χρόνια ενός γιατρού που έφθασε στο Βερολίνο για την ειδικότητά του, έγινε θαμώνας ξακουστών μπαρ, γνωρίστηκε με άσημους και διάσημους και σήμερα αφηγείται αναμνήσεις από τη μακρινή εκείνη εποχή. Αυτοβιογραφικού χαρακτήρα, το έργο αποτελεί ωστόσο κάτι περισσότερο από μια απλή μαρτυρία. Διότι εκείνο που κυρίως μεταφέρει είναι η αίσθηση και το συναίσθημα, η ατμόσφαιρα και η συγκίνηση, το βαθύτερο προσωπικό βίωμα που εισέπραξε ο αφηγητής από την πόλη στη δεκαετία πριν από την πτώση του Τείχους..''
No comments:
Post a Comment