MINETTE WALTERS ''ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΑΜΑΙΛΕΟΝΤΑ'' (ΨΥΧΟΓΙΟΣ) ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΓΚΟΛΤΣΟΥ

 Το πρόβλημα με τη “Σκιά του χαμαιλέοντα”, για τον αναγνώστη που συναντά τη >για πρώτη φορά-πρόβλημα που ισχύει, βέβαια, με τον κάθε συγγραφέα- είναι το κατά πόσο το συγκεκριμένο βιβλίο συνιστά αντιπροσωπευτικό δείγμα γραφής. Για τον απαίδευτο, λοιπόν, σε όρους Walters, αναγνώστη, και με την έλλειψη δυνατότητας σύγκρισης, δεν απομένει παρά να κρίνει κανείς τον “Χαμαιλέοντα” σύμφωνα με αυτό που, στα τρέχοντα ελληνικά, αναφέρεται σαν “on its own merit.

Στη Walters αναγνωρίζουν την ικανότητα να κινείται σε πολύ μικρό χώρο, χτίζοντας αργά και αριστοτεχνικά την αίσθηση του κλειστόφοβου. Σε κινηματογραφικούς όρους, ο “Χαμαιλέων” θα ήταν ένα φιλμ με κατ’ εξαίρεση εξωτερικά γυρίσματα. Οι ήρωες της κατά κανόνα κινούνται ανάμεσα στους τοίχους ενός δωματίου, ενός μπαρ, ή ενός χώρου ανάκρισης, ενώ ο διάλογος, με διαφορά το κύριο όχημα ανάπτυξης του μύθου, κατακλύζει την ιστορία, με την τοπιογραφία και τις έμμεσες αναφορές στον ρόλο του τριταγωνιστή. Κάτι που συνεισφέρει στην αμεσότητα; Πολύ πιθανά. Αλλά και το μέτρο; Πού είναι το μέτρο; Ο φορτικά πολύς λόγος σπάνια έχει ευτυχή κατάληξη, ενώ συχνότερα εκφυλίζεται σε πολυλογία

Διαβάστε περισσότερα..