Tuesday, November 23, 2010

Η ΙΡΛΑΝΔΙΚΗ ΚΡΙΣΗ Η ΜΙΚΡΟΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΔΟΣΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ



Οι διαφορές της Ελληνικής κρίσης από την Ιρλανδική είναι μεγάλες. Έτσι και ο θυμός των Ιρλανδών. Βλέπετε εδώ οι υπεύθυνοι της κρίσης είναι διαχυμένοι παντού. Αντίθετα στην Ιρλανδία εντοπίζονται σε μια χούφτα ανθρώπους. Εκεί λοιπόν ο δημόσιος τομέας ήταν υγιής. Δεν είχε ελλείμματα, τα Πανεπιστήμια λειτουργούσαν σωστά, η στρατηγική την δεκαετία της άνθισης ακολουθήθηκε με συνέπεια. Αλλά το οι Τράπεζες έγιναν ''πολύ μεγάλες για να χαθούν''. Όπως στην περίπτωση της Ισλανδίας-της Κύπρου, της Ελβετίας, του Λουξεμβούργου?-. Όταν άρχισε η κρίση το 2008, οι τράπεζες παρέσυραν το κράτος στα ελλείμματά τους, μια και είχαν γεμίσει τα χαρτοφυλάκιά τους με αμερικάνικα τοξικά. Και όταν πήραν τα μέτρα λιτότατος από μόνοι τους βούλιαξαν τα στεγαστικά τους από την  ύφεση -8%-. Μία μόνο τράπεζα είχε άνοιγμα δυο φορές το ΑΕΠ.
 Τελικά η όλη εικόνα του κόσμου είναι ίδια. Οι διάφορες φούσκες της οικονομίας καζίνο παντού ανεβαίνουν στην επιφάνεια και ετοιμάζονται να σκάσουν. Τα Κράτη και η διεθνής κοινότητα αμύνονται να καναλιζάρουν την κρίση προσπαθώντας απελπισμένα να ξεφουσκώσουν τα μπαλόνια. Τι θα γίνει? Θα τα καταφέρουν? Η αυτή τη φορά θα ζήσουμε σε ερείπια, όπως με τον πόλεμο? Για την Ευρώπη η δυστυχία δεν θα είναι μόνο οικονομικής φύσεως. Αλλά και ένα εγχείρημα ειρήνης και πολιτισμού της ανθρωπότητας θα έχει ηττηθεί. Κανείς δεν αντέχει να είναι μόνος σήμερα. Και οι φωνές του απομονωτισμού δεν εισακούονται. Ακόμη. Πάντως τα όπλα εξαντλούνται και ο θυμός τυφλώνει αυτοκαταστροφικά. Η Ευρώπη χρειάζεται να διδαχτεί από την δική μας ιστορία. Εδώ συνέβη το θαύμα της Μεγάλης Ελλάδας, εδώ η μικρασιατική καταστροφή, εδώ και το Γουδί.. Καμία σχέση θα μου πείτε. Αλλά εμένα έτσι μου ήρθε σήμερα το πρωί και βγάζω την σοφή μου συμβουλή. Τρομάρα μου.

3 comments: