Με τον ΔΟΛ είναι όπως με την ελληνική κουζίνα: Όσο και αν προσπαθούν οι μάγειροι, δεν μπορούν να την καταστρέψουν. Ο οργανισμός αυτός είναι τόσο βαθιά ριζωμένος στην ελληνική αστική και μικροαστική τάξη, που τυχόν εξαφάνισή του θα εξαφάνιζε και τον δικό τους καλύτερο εαυτό: τον φιλελευθερισμό. Ο ΔΟΛ δεν ήταν η πρωτοπορία του απλώς σε εκδοτικό επίπεδο, αλλά και σε πολιτικό, αφού συμπλήρωνε ή και αντικαθιστούσε τον ισχνό φιλελευθερισμό των κομμάτων – συντηρητικών και αριστερών. Γι αυτό και οι θιασώτες του αδυνατούν να αποδεχθούν το κλείσιμο ενός τέτοιου πολιτικού «εστιατορίου».
Φιλελευθερισμός δεν σημαίνει μόνο πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες – είναι και το κύριο ανάχωμα στον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό, που υπό τις συνθήκες της κρίσης ισοπεδώνει τις ελευθερίες. Απόδειξη, οι εξελίξεις των τελευταίων ετών στην Ελλάδα, που μετέτρεψαν τον κύριο φορέα της πολιτικής, το κράτος, σε ταπεινό οφειλέτη, το κοινοβούλιο σε υποχείριο της τρόικας και τα κόμματα σε υπηρέτες των μνημονίων.
No comments:
Post a Comment