Η διάκριση των εξουσιών είναι στη θεωρία του
κράτους ότι το τριαδικό δόγμα στη θεολογία. Ένας απλοϊκός και άρα
αιρετικός θεολόγος μπορεί να ισχυριστεί ότι η πίστη στο Θεό καθιστά
περιττή τη διάκριση των προσώπων της Αγίας Τριάδος. Ένας δήθεν
δημοκράτης αριστερός που δεν αντιλαμβάνεται πως δεν υπάρχει δημοκρατία
χωρίς τις εγγυήσεις του κράτους δικαίου μπορεί να νομίσει ότι μια
κυβέρνηση συνεργασίας εφόσον συγκέντρωσε το 40% των ψήφων στις εκλογές
και χάρη στον εκλογικό νόμο διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών
στη Βουλή δικαιούται να συγκεντρώσει το σύνολο της εξουσίας, χωρίς
διακρίσεις και αντίβαρα. Να νομίσει, με άλλα λόγια, ότι δικαιούται να
ελέγχει και να καθοδηγεί τη Δικαιοσύνη, να καταργεί και να υποκαθιστά
τις ανεξάρτητες αρχές, να ελέγχει ασφυκτικά τα μέσα ενημέρωσης, να
ονειρεύεται περιορισμούς στο Διαδίκτυο.
Ακόμη χειρότερα, μπορεί να πιστεύει ότι θεσμικές
εγγυήσεις όπως η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι περιττές όταν η
εξουσία νιώθει ότι έχει «ηθικό πλεονέκτημα» και χρησιμοποιεί το σύνολο
των κρατικών μηχανισμών για την εξυπηρέτηση κοινωνικά σημαντικών στόχων
όπως το κτύπημα της διαπλοκής, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η πάταξη
της διαφθοράς. Μόνο που θεωρεί ότι τους θεμελιώδεις αυτούς στόχους τους
υπηρετεί η ίδια με αντίπαλη, όχι τη διαφθορά αλλά την αντιπολίτευση...
No comments:
Post a Comment