Στη χώρα μας η πολιτική βία στην πιο αποτρόπαιη μορφή της εκφράζεται από τη Χ.Α. και την ακροαριστερή/αναρχική τρομοκρατία, δύο άκρα που συναντώνται, ως εχθροί μεν σε πρώτη ανάγνωση, αλλά με κοινά χαρακτηριστικά την περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής, την απόλυτη μισαλλοδοξία, την παρανοϊκή αλαζονεία, τις σχέσεις με τον υπόκοσμο. Έχουν όμως και ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό: στις τάξεις και των δύο υπερτερούν οι νέοι. Καμμία πρωτοτυπία: παντού και πάντα, από τους Ρώσους “δαιμονισμένους” του Νετσάγιεφ έως τις “Ερυθρές Ταξιαρχίες” και τους ισλαμιστές suicide bombers, νεαροί άνθρωποι είναι οι θλιβεροί πρωταγωνιστές. Θύτες μαζί και θύματα. Η εύλογη ανησυχία δεν αφορά μόνο την εγκληματική δράση ολιγομελών εκτελεστικών πυρήνων, αλλά και κατά πόσο το παράδειγμα και η ρητορική τους γοητεύει ευρύτερους κύκλους νέων. Η εικόνα του σκοτεινού τύπου με τη μαγική φλογέρα που οδηγεί τα παιδιά στο γκρεμό, στοιχειώνει τους εφιάλτες μας…
No comments:
Post a Comment