Η επιμήκυνση του χρέους, η δραματική μείωση των επιτοκίων και κυρίως η διαφαινόμενη επέκταση της χρήσης του EFSF για τις ανάγκες της Ευρωζώνης, είναι χαρμόσυνες ειδήσεις για την πορεία της Ευρώπης προς την ολοκλήρωσή της. Τα δάκρυα του Otto Sinn με πείθουν, ότι η Ευρώπη αγνοεί τις αγορές, την απομόνωση και την χρεοκοπία και βαδίζει προς τη διόρθωση των ελλειμμάτων διακυβέρνησης που απαιτεί το ενιαίο νόμισμα. Η σημαντική ανάληψη εθελοντικά ή ''εθελοντικά'' του ιδιωτικού τομέα μέρους των απωλειών από την ελληνική κρίση χρέους, μένει να αποδειχτεί αν είναι μια νίκη της πολιτικής στην ανεξέλεγκτη πορεία προς την διάλυση της Ευρώπης που επιβάλουν οι ανάγκες των κερδοσκόπων, ή μια κηδεία και αυτού του θαρραλέου , αλλά αμφιλεγόμενου βήματος.
Όλα αυτά βέβαια με σκληρό τίμημα για την Ελλάδα : Δεν μπορεί πλέον να αναβάλει τις διαρθρωτικές αλλαγές και την δημοσιονομική πειθαρχία που απαιτούν και επιβάλουν οι δανειστές και διασώστες μας, μια και μόνοι μας δεν θελήσαμε να αποδεχτούμε. Πολλές κυβερνήσεις και πολιτικοί αλλά και άνθρωποι θα θυσιαστούν στην πορεία αυτή. Και πολλοί θα χάσουν πολλά. Αλλά όλοι θα κερδίσουν. Την προσαρμογή στον ορθολογισμό της δημόσιας διαχείρισης. Και τον σεβασμό στις γενιές που έρχονται στις οποίες φορτώσαμε την δική μας ευμάρεια. Με δανεικά.
Διαφωνώ -όπως σίγουρα και σύ- με το γραφόμενό σου ότι το τέλος των αναβολών των διαρθρωτικών αλλαγών και η άμεση επιβολή δημοσιονομικής πειθαρχίας αποτελούν "σκληρή τίμημα για την Ελλάδα"!
ReplyDeleteΓια μένα είναι μια νίκη της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας και ήττα της πολιτικής της "παιδικής χαράς και των διάφορων πολιτικών καρτέλ"
Καλές διακοπές!
Συμφωνούμε απόλυτα αλλα΄πως να τα γραψω και να μην με δουν οι ταξιτζηδες και οι πρυτανεις?
ReplyDelete