Άρτι επιστρέψας εκ Κυθήρων, ενθυμούμενος τας μαύρας ημέρας, μικρά ανάμνησις της τρέλλας . Ες αύριον τα σπουδαία, αν και θα παρέλθουν κάποιαι ημέραι, έως ότου συνέλθω από την απόλυτη ύπαιθρο του Αβλέμονα, χωρίς e-mail και ADSL. Θα σας μεταδώσω από αύριο παλμό του νησιού.
Για απόψε 22.30 ώρα επιστροφής, ας θυμηθούμε τους παράφρονες, που μεταξύ των άλλων καθυστέρησαν μια δεκαπενταετία τον εξευρωπαισμό μας, και πρόδωσαν την Κύπρο.Επνιξαν τα νιάτα στο κιτς, και στην αυθαιρεσία. Το βράδυ εκείνο στην πλατεία Βάθης μας ξύπνησαν τα τανκς.
Aνάμνηση Ανδρέα Λεντάκη και του Κώστα του ''πράκτορα'', που έφυγε σιωπηλός πρόσφατα. Αναμνήσεις απ΄την νιότη, τότε στη ''Νέα Γενιά'' του Λαλιώτη, με τον Τάκη Παπά και τον Γιώργο Κασιμάτη που έφυγαν νωρίς, τον Τάκη, την Τόνια, τον Πέτρο,τον Μήτσο-η ''φωνή''-, τον Στέφανο, την Ελένη, τον Χρήστο, την Χριστίνα, και τόσους άλλους. Τον είχαμε αγαπήσει. Ήταν κι ο δικός μας ''πράκτορας'', ο Κώστας Σμυρνής. Το στιφό χαμόγελο, η συντροφικότητα, το πικρό σχόλιο.
Aνάμνηση Ανδρέα Λεντάκη και του Κώστα του ''πράκτορα'', που έφυγε σιωπηλός πρόσφατα. Αναμνήσεις απ΄την νιότη, τότε στη ''Νέα Γενιά'' του Λαλιώτη, με τον Τάκη Παπά και τον Γιώργο Κασιμάτη που έφυγαν νωρίς, τον Τάκη, την Τόνια, τον Πέτρο,τον Μήτσο-η ''φωνή''-, τον Στέφανο, την Ελένη, τον Χρήστο, την Χριστίνα, και τόσους άλλους. Τον είχαμε αγαπήσει. Ήταν κι ο δικός μας ''πράκτορας'', ο Κώστας Σμυρνής. Το στιφό χαμόγελο, η συντροφικότητα, το πικρό σχόλιο.
ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ (για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι)
ReplyDeleteΟι κυριώτερες μαζικές αντιστασιακές πράξεις του ελληνικού λαού κατά τα μαύρα χρόνια της δικτατορίας ήταν:
1. ακρόαση ξένων ραδιοφωνικών σταθμών (με κλειδαμπαρωμένα πόρτες και παράθυρα) : Παρίσι (Εύη Δεμίρη)
Deutsche Welle (Παύλος Μπακογιάννης- Β. Μαθιόπουλος), Ελληνική εκπομπή BBC, για τους πιο βαρεμένους "Φωνή της
Αλήθειας" (Μόσχα) και για τους ακόμα πιο UFO "Εδώ Τίρανα!"
2.Ανέκδοτα με Παπαδόπουλο και Πατακό
3.Γύρισμα ανάποδα των σπιρτόκουτων για να μη βλέπουμε το"πουλί της χούντας" που είχαν απ' έξω.
Μεμονωμένες ενέργειες: κάποια φυλλάδια (στον αρχαίο παράνομο πολύγραφο!) από το Πανελλήνιο Αντιδικτατορικό Μέτωπο (Παραδοσιακή αριστερά), μερικές μπομπίτσες από τους τροτσκιστές (ΔΕΑ) και την "20η Οκτώβρη" (Γκεβαρικοί/φιλελεύθεροι). Και φυσικά η απόπειρα δολοφονίας του Παπαδόπουλου από τον Αλέκο Παναγούλη.
Βέβαια λίγο πριν από το καθαυτό ξέσπασμα του φοιτητικού αντιδικτατορικού κινήματος είχαν αρχίσει από τη μια κάποιες εκδηλώσεις πολιτιστικής αντίστασης (έκδοση του βιβλίου "Δεκαοχτώ Κείμενα", παράσταση "Η ιστορία του Αλή Ρέτζο" από το Ελεύθερο Θέατρο, που παίξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην αντιστροφή του κλίματος και από την άλλη κάποια μαζικά κοινωνικά κινήματα όπως οι αγρότες των Μεγάρων. Και να μην ξεχάσουμε και το κίνημα του πολεμικού πλοίου "Βελος"(Δεξιοί) Ακολούθησε η παλλαΙκή κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου και μετά άρχισαν οι φοιτητικές διεκδικήσεις για φοιτητικές εκλογές και οι διαδηλώσεις.
Η αστυνομία όταν έκανε έρευνες στα σπίτια έψαχνε για βιβλία Λένιν, Μαρξ αλλά κυρίως Βάρναλη, Λουντέμη, Ρίτσο, και τη "Μέθοδο Ρωσσικής άνευ διδασκάλου"! (που μετά μπορούσες να τα ξαναβρείς στο Μοναστηράκι γιατί τα πουλούσαν). Δεν έπαιρναν όμως Μαρκούζε, Ράιχ, Σαρτρ γιατί δεν είχαν βέβαια ιδέα!
Εποχή άφησαν οι εξαιρετικού κιτς γιορτές για την "Πολεμική Αρετή των Ελλήνων " όπου έντυναν ταλαίπωρους φαντάρους με χλαμύδες και περικεφαλαίες και τους έβαζαν νακάνουν πιρουέτες στο Καλλιμάρμαρο.
Και ένα αυθεντικό ανέκδοτο από το πρωί της 21ης Απριλίου:
Εκείνο το πρωί μια συμφοιτήτριά μου στο τμήμα πολιτικών μηχανικών, πασίγνωστη και μαχητική μαοϊκιά, έπρεπε να κάνει επιτόπια άσκηση για το φόρτο κυκλοφορίας. Στήθηκε λοιπόν στην Εγνατία με ένα χειροκίνητο μηχανάκι και έπρεπε να χτυπάει ένα κλικ για κάθε Ι.Χ., δύο κλικ για ημιφορτηγά, τρία για τα μεγάλα καμιόνια. Κάποια στιγμή άρχισε να βλέπει να περνάει ένα τανκ, δύο τανκ, τρία τανκ και αναρωτιόταν αν θα έπρεπε να χτυπήσει τέσσερα κλικ. Έτσι πέρασε καμιά ώρα σε δίλλημα, μέχρι πού ήρθε ένας άλλος συμφοιτητής τρέχοντας και της φώναξε:" Τί κάθεσαι εδώ βρε μαλ. έγινε πραξικόπημα , τρέξε να κρυφτείς!" Την ξαναείδα μετά από τρία χρόνια στο Παρίσι που το είχε σκάσει με πλαστό διβατήριο...
Γενικά ήταν μια αρκετά light δικτατορία, συγκρινόμενη με εκείνες της Λατινικής Αμερικής. Παρ΄όλα αυτά τα πλάκωνε η φοβέρα και όποιος δεν έχει εκείνη την εμπειρία δεν καταλαβαίινει τι σημαίνει να έχεις δημοκρατία και τι σημαίνει να μην έχεις.
Άντε και του χρόνου
Μελίττα